Niemcy mistrzami. Pokonują Argentyńczyków w dogrywce 1:0

Momentami thriller, ale częściej piłkarskie szachy. Najlepsza i najpiękniej grająca w turnieju drużyna wygrywa po morderczym meczu z godnym rywalem, który najszybciej uczył się na swoich błędach.Pudłowali najlepsi: Messi, Higuain, Palacio – z jednej; Kroos, Schuerrle i Oezil – z drugiej strony. Argentyńczycy mieli więcej okazji.

Wreszcie w drugiej połowie dogrywki, w 113 minucie, do siatki trafił Mario Götze. Podobnie zakończył się finał poprzedniego mundialu: w drugiej połowie dogrywki, w 116 minucie, Andres Iniesta strzelił gola i Hiszpanie pokonali wiecznych pechowców – Holendrów – też 1:0.

Niemcy zostają mistrzami świata po raz czwarty.

A Argentyńczycy mogą wracać do domu z podniesioną głową.

Dla mnie był to najlepszy mecz mistrzostw, choć nie najbardziej spektakularny (mecze o taką stawkę rzadko bywają). Pucharów nie przyznaje się za całokształt, lecz za wynik finału. Ale i tak zawsze zadajemy sobie pytanie: kto najbardziej zasłużył? Niemcy zasłużyli. Listę ich sportowych cnót powtarzano w ostatnich dniach wielokrotnie. Mają być może szansę stać się na najbliższe lata królami futbolu, tak jak od 2008 r. do niewiarygodnej porażki z Holandią 1:5 na tym mundialu królowali Hiszpanie.

Argentyńczycy z kolei zasłużyli na finał z powodu innej cnoty – za szybkie uczenie się na błędach swoich i cudzych (Brazylijczyków), korygowanie ich, za determinację, konsekwencję. Rozegrali imponujący mecz, w którym do zwycięstwa zabrakło detali, centymetrów. Na tym poziomie rozgrywek to właśnie one często decydują. Czy można powiedzieć, że zabrakło Argentyńczykom szczęścia? Nie wiem. Szczęściu trzeba czasem pomóc i ono się zjawiło co najmniej trzy razy – ale Messiemu, Higuainowi i Palaciosowi pomóc szczęściu się nie udała.

Bramkarzem turnieju został – słusznie – Manuel Neuer. Zawodnikiem – chyba nie do końca zasadnie – Leo Messi. Jeśli na to wyróżnienie zasłużył któryś z Argentyńczyków, to raczej Javier Mascherano. Ale o Messim chcę dodać słowo ze względu na to, że poświęciłem mu niemal cały poprzedni wpis. Brazylijska telewizja pokazała już po finale fragmenty, na których widać, że Messi wymiotował kilka razy na boisku – w trakcie meczu. To się powtarza od miesięcy. Nie wiadomo, jakie są przyczyny, ale najpopularniejsza hipoteza głosi, że Messi nie radzi sobie z presją, stresem. Jaka przyczyna by nie była, może to ona jest źródłem tego, że genialny piłkarz przygasł ostatnimi czasy, a w czasie finału chodził chwilami po boisku niczym śnięty.

Niespodziewanie trochę, po zakończeniu meczu, obserwowałem na ulicy złośliwości Brazylijczyków pod adresem kibiców z Argentyny – odwet za podobne w drugą stronę po dramatycznej porażce gospodarzy z Niemcami 7:1. Były też niewielkie przepychanki przy strefie kibica, ale nie zmieniają one ogólnej oceny – fantastycznej i braterskiej atmosfery, która królowała przez miesiąc w całej Brazylii.

Na zamknięcie brazylijskiej przygody z mundialem posłuchajcie „Brazylijskiej akwareli” Toma Jobima w wykonaniu Joao Gilberto. Mam nadzieję, że się zakochacie – i w akwareli, i w Brazylii (nietrudno, zwłaszcza że fotografie piękna natury wspomaga Penelope Cruz). Brazylia to dużo więcej niż mundial.

Post scriptum:

Jeszcze nie żegnam się całkiem z „Brazuką”. Obiecuję sobie napisać coś po powrocie do Polski – może coś, o czym zapomniałem, albo na co nie starczyło czasu. Do lektury pierwszych podsumowań mundialu – sportowych i niesportowych – zapraszam do papierowej „Polityki”.

Dzisiaj wylatuję z Rio, a do kraju dolecę – mam nadzieję – jutro po południu. Przez dzień lub dwa mnie tu nie będzie. Gdyby jednak ten dzień lub dwa miały się przedłużyć o kolejne i przestaniecie już wpadać tutaj z wizytą – wszak mundial się skończył (i jak teraz żyć?) – to chciałbym już teraz podziękować wszystkim, którzy zaglądali do „Brazuki”, komentowali, czasem spierali się i wspierali. To była frajda – bardzo dziękuję! Przepraszam, że często brakło mi czasu, żeby odpowiedzieć na pytania lub coś skomentować. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będziemy w kontakcie – poprzez bloga, tygodnik, książki. I niekoniecznie w sprawach futbolowych. Do następnego.