Czekając na mecz, czekając na gest

Wyobrażacie sobie brazylijskich piłkarzy z poobijanymi nogami i duszami, rozstrzelanych słowami przez prasę i lud, którzy muszą wyjść dzisiaj na boisko zagrać z Holandią o trzecie miejsce?

Czy będą tylko gwizdy czy też jakieś znaki pocieszenia?

Kto zagra?

Czy będzie ktoś, kto odmówi wyjścia na boisko?

Czy pojawi się np. taki Fred, co prawda zawodnik raczej bez formy, z którego w sposób niezwykle okrutny Brazylijczycy robią wroga publicznego?

Czy pani prezydent Dilma Rousseff będzie miała odwagę pojawić się na stadionie w Brasilii?

A jeśli tak, to w jaki sposób wobec niej zachowają się kibice? (Ostatnim razem na inauguracji została wygwizdana).

Zapowiada się niezła narodowa psychodrama.

Ciekawość i niepokój.

Pachnie linczem – a to kiepska rozrywka.

I jeszcze słowo o narzekaniu niektórych piłkarzy i trenerów na mecz o trzecie miejsce. Trener Holandii Van Gaal twierdził po porażce z Argentyną, że mecz o trzecie miejsce należałoby zlikwidować, i przypomniał, że domaga się tego od wielu lat. Teraz, jak donosi prasa, znalazł motywację do gry: Holandia ma szansę zakończyć turniej bez porażki (przegrana w karnych to nie przegrana w meczu, raczej w loterii). Ale krytyka meczy o trzecie miejsce powraca co jakiś czas i jest lekko irytująca.

Trenerzy, piłkarze, działacze zapominają, że piłka to nie tylko biznes – ich biznes – ale także (przede wszystkim?) rozrywka dla kibiców. Piłkarze grają ku naszej uciesze, dla naszej rozrywki. Dzięki temu, że pasjonujemy się ich rywalizacją, że oglądamy ich w telewizji, oni są milionerami. Więc zamiast strzelać fochy, niech zawodnicy i ich ekipy jakoś sobie radzą z porażkami, to część sportowej rywalizacji.

Krytyka meczu o trzecie miejsce to trochę obrażanie się na los, że nie jesteśmy mistrzami. I odbieranie kawałka frajdy nam, oglądaczom. Może pamiętacie, jak fantastyczny był mecz o trzecie miejsce cztery lata temu: Niemcy – Urugwaj (3:2)? Jeden z najbardziej widowiskowych w całym turnieju. Aż szkoda, że nie ma takiego meczu na mistrzostwach Europy i w Lidze Mistrzów.

A ten dzisiejszy… Nie mogę się doczekać. I mam cichą nadzieję, że ktoś na stadionie uczyni w stronę brazylijskich piłkarzy jakiś gest wsparcia, solidarności. Kibice? Rywale? Pani prezydent?

To nie fair, że społeczeństwo leczy za pomocą futbolu swoje frustracje, a gdy zawodnicy zawodzą – mają do tego prawo, tak bywa w sporcie – robią z kilkunastu młodych chłopaków winowajców narodowego nieszczęścia. Może nie trzeba było lokować w nich niesportowych oczekiwań, leczyć swoich kompleksów? Oni przegrali tylko mecz, superważny, ale tylko mecz. Może czas zrewidować podejście do piłki. Może Brazylijczycy powinni zacząć o tym rozmawiać.

Przydałoby się – i piłkarzom, i Brazylii.